ผู้ที่มีโรคสมาธิสั้นมีแนวโน้มที่จะแสดงพฤติกรรมการกักตุนมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งอาจส่งผลกระทบร้ายแรงต่อคุณภาพชีวิตของพวกเขา ผู้ป่วยสมาธิสั้นมีระดับการกักตุนที่มีนัยสำคัญทางคลินิก ซึ่งบ่งชี้ว่าอาจมีผู้ใหญ่จำนวนซ่อนเร้นที่กำลังดิ้นรนกับการกักตุน ความผิดปกติของการกักตุนเป็นภาวะที่ทราบกันดีว่าเกี่ยวข้องกับการสะสมมากเกินไป ปัญหาในการละทิ้งและความยุ่งเหยิงมากเกินไป
ความผิดปกตินี้สามารถนำไปสู่ความทุกข์หรือความยากลำบากในชีวิตประจำวันและนำไปสู่ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล อาการกักตุนที่มีนัยสำคัญทางคลินิก โดยเฉลี่ยแล้วในช่วงอายุ 30 ปี และมีการแบ่งเพศที่เท่าเทียมกัน ในบรรดา 81% ที่เหลือ นักวิจัยพบว่ามีการเก็บสะสมความรุนแรงมากขึ้น แต่ไม่ถึงระดับที่บั่นทอนชีวิตของพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมของการศึกษา อาการสมาธิสั้นและความหุนหันพลันแล่น ระดับการกักตุนและความยุ่งเหยิง ความรุนแรงที่ครอบงำโดยครอบงำ ความสมบูรณ์แบบ ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล และการทำงานในชีวิตประจำวันในกลุ่มผู้ใหญ่ 90 คนจากประชากรทั่วไปที่ไม่มีสมาธิสั้น การวินิจฉัย และพบว่ามีเพียง 2% ของกลุ่มควบคุมนี้ที่มีอาการกักตุนที่มีนัยสำคัญทางคลินิก